پیلار های زنجیره ای اصلی، بخشی از ساختار سیستم چند ورودی روش جبهه کار طولانی استخراج زغال سنگ به حساب می آیند. وظیفه این پیلار ها، حفظ پایداری سقف و کف ورودی است و بدین منظور بار های اعمالی گوناگون را تحمل می نمایند. با عمیق تر شدن معادن، میزان بار اعمالی بر این پیلار های نگهدارنده افزایش می یابد. بنابراین لازم است از پیلار های بیشتر و پهن تری استفاده شود. بکار گیری پیلار های متعدد پهن، علاوه بر کاهش میزان بازیابی استخراج، مشکلات متعددی را برای سیستم تهویه و حمل ایجاد می نماید. کلید حل این مشکل، استفاده از پیلار موقت است. چرا که پیلار موقت دارای ابعاد کوچک تری بوده و به جای تحمل تنش های اعمالی، با ایجاد قوس فشار، تمرکز بار های وارده را به دو سوی راهرو منحرف می نماید. در این مقاله، ابتدا به تحلیل روش های مرسوم طراحی پیلار زنجیره ای اصلی پرداخته شده و سپس تاثیر پارامتر های مهم طراحی پیلار موقت، در رویه اجرای روش های مرسوم طراحی پیلار اصلی آنالیز شده است. در نهایت خصوصیات لازم برای اینکه روشی بتواند در طراحی پیلار موقت به کار گرفته شود تعیین شده و بر اساس آن امکان یا عدم امکان استفاده از این روابط بررسی شده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که تنها روش کار – ویلسون تا حدودی از پتانسیل طراحی پیلار موقت برخوردار است. در مجموع بکارگیری روش های مرسوم طراحی پیلار زنجیره ای اصلی، برای طراحی پیلار موقت غیر منطقی می باشد. در پایان و با توسعه مطالعه صورت گرفته، شبیه سازی عددی به عنوان تنها روش امکان پذیر طراحی پیلار موقت معرفی شده است.