روش جبهه کار طولاني يکي از بهترين روش هاي استخراج زيرزميني براي لايه هاي کم شيب زيرزميني ذغال سنگ محسوب شده و خصوصيت بارز آن، توليد بالا مي باشد. امروزه با مکانيزه شدن سيستم استخراج، سطح بالاتري از توليد مورد انتظار است که در نتيجه لازم است تونل هاي دو طرف پانل داراي مقطع بزرگتري باشند تا امکان حمل ميزان بيشتري از مواد در واحد زمان ميسر گرديده و تهويه نيز مطلوب تر صورت پذيرد. چنين تونل هايي به خصوص در معادن عميق شرايط نگهداري را سخت مي نمايند. راه حل اين مشکل استفاده از پيلارهاي زنجيره اي به همراه استفاده از سيستم چند ورودي مي باشد. در اين مقاله پنج مرحله مختلف بارگذاري بر روي پيلارهاي زنجيره اي مورد مطالعه قرار گرفته است. جبهه کار مورد نظر داراي سه پانل موازي است که براي تعيين ميزان جابجايي پيلارها در اين پنج مرحله مختلف بارگذاري مدلسازي شده است. محاسبه جابجايي اين پيلارها به دو روش سنتي و عددي صورت گرفته و نتايج با هم مقايسه شده اند. این مقایسه نشان می دهد روش سنتی جابجایی پیلار را با خطا برآورد می نمایند، به نحوی که جابجایی محاسبه شده با واقعیت تطابق ندارد. محدوديت بزرگ روش سنتي ناتواني آن در مدلسازي پس از لحظه شکست و عدم در نظر گرفتن بارهاي ديناميکي حاصل از تخريب است، در صورتيکه در روش عددي که در اين مقاله استفاده شده است، با در نظر گرفتن مدل کرنش نرمي، علاوه بر ترسيم منحني پس از مرحله شکست، بارهاي ديناميکي حاصل از تخريب نيز اعمال شده و جابجايي در جهات مختلف به طور دقيق ارائه شده است.