امروزه در شهرهای بزرگ، متروها و تونل های شهری یکی از کلیدی ترین و مهم ترین زیرساخت های شبکه حمل و نقل شهری به شمار می آیند. با توجه به اینکه پروژه های نوین باید در زیر مناطق پر جمعیت شهری ساخته شوند، ساخت و اجرای این سیستم های زیرزمینی ممکن است عوارضی را برای تاسیسات و همچنین آسیب هایی به سازه های سطحی و زیر سطحی درپی داشته باشد. در این تحقیق به دلیل اهمیت موضوع عبور از بافت فرسوده شهری و وجود سازه های مهم در طی مسیر خط ۷ مترو تهران هم چون ساختمان های بزرگراه نواب صفوی، تونل توحید و …، پیش بینی نشست و مطالعه در این مقطع به کمک روش رگرسیون خطی و سیستم استنتاج فازی ممدانی بر روی ۱۰۹ داده نشست صورت گرفت و نتیجه حاصل با مقدار واقعی مقایسه شده است. میزان اختلاف مقدار پیش بینی شده با مقدار واقعی، کم و قابل قبول است که مربوط به نشست در دو لایه زمین شناسی است. اطلاعات ورودی شامل چسبندگی، زاویه اصطکاک، مدول الاستیسیته، نسبت پوآسون، وزن مخصوص، دانه بندی و نرخ نفوذ ماشین حفاری می باشد. نتایج حاصله حاکی از آن است که سیستم استنتاج فازی ممدانی ابزار مناسبی برای پیش بینی میزان نشست تونل های تهران است.