امروزه بسیاری از متخصصین معتقد هستند که تکنولوژی مهمترین عامل تاثیر گذار بر زندگی انسان و شرط لازم در موفقیت تمامی فعالیتهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی در سطح ملی می باشد. مطالعه فرآیند انتقال و توسعه تکنولوژی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه نشان می دهد که همواره این فرآیند تابعی بوده از نحوه ارتباط صنعت و دانشگاه این کشورها و درجه و میزان موفقیت نیز متناسب با رویکرد ها و راهبردهای اتخاذ شده و تعهد دولتها در حمایت و کنترل این ارتباط بوده است. در این مقاله مکانیزم ارتباط صنعت، دانشگاه و دولت در سه گروه از کشورهای توسعه یافته، در حال توسعه و کمتر توسعه یافته بررسی، الگوهای تجربه شده تشریح و به مقتضی شرایط صنعت و دانشگاه در کشور ایران الگوی مناسب ارتباطی پیشنهاد شده است.