یکی از مهمترین مسائل در هنگام ساخت تونل های شهری در نظر گرفتن تاثیر حفر تونل بر سازه های سطحی می باشد حفر تونل باعث تغییر وضعیت تنش در منطقه شده و این پدیده می تواند باعث ایجاد نشست سطح زمین و جابجایی در فونداسیون ساختمان ها شود در این مقاله با استفاده از اطلاعات گمانه M7خط ۷ متروی تهران ابتدا میزان نشست ماکزیمم بدون در نظر گرفتن سازه سطحی توسط رابطه تحلیلی بابت محاسبه شده و پروفیل نشست عرضی توسط رابطه تجربی پک ترسیم شده است در گام بعد با استفاده از روش سختی نسبی بدون در نظر گرفتن سازه سطحی پروفیل نشست زمین ترسیم شده و سپس تاثیر وجود سازه سطحی بررسی شده است نتایج این بررسی نشان میدهد که روش تحلیلی بابت از دقت بیشتری در میزان برآورد خسارت وارده به سازه های سطحی برخوردار بوده و میزان نشست واقع بینانه تری را ارائه میدهد.